รูปแบบการสร้างเสริมการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับยุวชน ในแหล่งท่องเที่ยว จังหวัดเชียงราย

Abstract

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพและปัญหาการใช้ภาษาอังกฤษของยุวชนในแหล่งท่องเที่ยว จังหวัดเชียงราย พัฒนารูปแบบการสร้างเสริมการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับยุวชน
และประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการสร้างเสริมการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับยุวชน
ในแหล่งท่องเที่ยว จังหวัดเชียงราย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย เป็นนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย มัธยมศึกษาตอนต้น และมัธยมศึกษาตอนปลาย จากอำเภอเมืองเชียงราย อำเภอแม่สาย และอำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย จำนวน 416 คน ซึ่งได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Multi-Stage Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ การสนทนากลุ่ม (Focus Group Discussion) แบบสอบถาม และแบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ในทางปฏิบัติของรูปแบบการสร้างเสริมการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้

          1. การศึกษาสภาพและปัญหาการใช้ภาษาอังกฤษของยุวชนในแหล่งท่องเที่ยว จังหวัดเชียงราย พบว่า ยุวชนมีการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารในด้านทักษะการฟัง ทักษะการพูด ทักษะการอ่าน และทักษะการเขียน เป็นประจำ ส่วนปัญหาการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง

          2. รูปแบบการสร้างเสริมการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับยุวชนในแหล่งท่องเที่ยว จังหวัดเชียงราย ประกอบด้วย หลักการและเหตุผล วัตถุประสงค์ และขั้นตอนการจัดกิจกรรม ซึ่งมีตัวอักษรย่อภาษาอังกฤษจำนวน 5 ตัว ได้แก่ TBCLC ซึ่งแต่ละตัวมีความหมายถึง การกำหนดงาน มีฐานความรู้ ผสมผสานการเรียนในห้องเรียน การเรียนรู้จากสถานการณ์จริง และพี่เลี้ยง ตามลำดับ

          3. ผลการประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการสร้างเสริมการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับยุวชนในแหล่งท่องเที่ยว จังหวัดเชียงราย ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายการ พบว่าด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ได้แก่ ด้านมาตรฐานความถูกต้องแม่นยำ รองลงมา ได้แก่ ด้านมาตรฐานการใช้ประโยชน์ และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด ได้แก่ ด้านมาตรฐานความเหมาะสม