มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศและเยียวยาผู้เสียหายในคดีอาญา

Abstract

     บทความเรื่อง “มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศและเยียวยาผู้เสียหายในคดีอาญา” ศึกษาเกี่ยวกับการมาตรการทางกฎหมายกรณีมีการกระทำความผิดเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศและมาตรการในการเยียวยาความเสียหายให้แก่ผู้เสียหายในคดีอาญากรณีที่มีการคุกคามทางเพศเกิดขึ้น
     ผลการศึกษาพบว่า ประมวลกฎหมายอาญายังไม่ระบุชัดเจนเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศ เห็นได้จากมาตรา 397 เป็นความผิดลหุโทษ ซึ่งครอบคลุมถึงการคุกคามทางเพศที่ไม่รุนแรง อย่างไรก็ตาม บทบัญญัติดังกล่าวยังไม่มีข้อกำหนดเฉพาะที่ชัดเจนสำหรับการคุกคามทางเพศในทุกกรณี ทั้งการกระทำที่ถือเป็นการคุกคามที่ไม่ร้ายแรงตามมาตรา 397 นั้น ยังจะต้องพิจารณาต่อไปอีกว่าเป็นการคุกคามทางเพศหรือไม่ หากใช่ก็อาจถูกลงโทษในความผิดฐานลหุโทษซึ่งเป็นอัตราโทษสถานเบา ส่งผลทำให้ผู้กระทำการคุกคามทางเพศที่มีลักษณะของการกระทำที่ไม่กระทบต่อร่างกายโดยตรงเหมือนเช่นความผิดฐานข่มขืน แม้มีการคุกคามเกิดขึ้นจริงแต่มิใช่การคุกคามทางเพศที่รุนแรง ผู้กระทำอาจไม่มีความผิดตามกฎหมาย และไม่อาจลงโทษผู้กระทำได้ ในทางกลับกันผู้ถูกกระทำการคุกคามอาจได้รับความอับอาย หวาดระแวง เครียด ส่งผลต่อการดำเนินชีวิต และสภาพจิตใจตกเป็นโรคซึมเศร้าและไม่อาจรักษาให้หายได้อย่างแท้จริง
     ข้อเสนอแนะ เพื่อให้ความคุ้มครองแก่ผู้เสียหายจากการถูกคุกคามทางเพศ ควรแก้ไขประมวลกฎหมายอาญา โดยกำหนดนิยามของการกระทำ “การคุกคามทางเพศ” ให้ชัดเจน รวมถึงแก้ไข มาตรา 397 โดยนำวรรคสองและวรรคสาม มาบัญญัติให้การคุกคามทางเพศเป็นความผิดเกี่ยวกับเพศโดยเฉพาะและกำหนดอัตราโทษให้สูงขึ้น และเพิ่มเติมบทบัญญัติความผิดเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศที่ได้แก้ไขปรับปรุงนั้น ไปยังรายการท้ายพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ. 2544 เพื่อเป็นการเยียวยาความเสียหายแก่ผู้เสียหายในคดีอาญาในความผิดเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศ