การพัฒนาทักษะการพูดภาษาจีนโดยใช้บทบาทสมมุติในวิชาการฟังและการพูดภาษาจีน 1 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษาจีน
ของนักศึกษาโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมุติ กลุ่มตัวอย่าง คือนักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาภาษาจีน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ที่ลงเรียนวิชาการฟังและการพูดภาษาจีน 1 รวม 32 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการเรียนรู้การพูดภาษาจีนโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมุติ 2) แบบทดสอบวัดความสามารถด้านการพูดภาษาจีนก่อนและหลังการทดลอง 3) แบบประเมินตนเองด้านการพูดภาษาจีนระหว่างการทดลอง 4) บันทึกคะแนนการแสดงบทบาทสมมุติของนักศึกษาในชั้นเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ใช้ตรวจสอบสมมุติฐานโดยใช้ t-test for Dependent samples สรุปผล ในรูปตารางและการพรรณนา อภิปรายผล ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการเปรียบเทียบความสามารถด้านการพูดภาษาจีนโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมุติของนักศึกษาก่อนและหลังการทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 (sig.=.000, t=9.988*) ซึ่งเป็นไปตามสมมุติฐานที่ตั้งไว้ 2) ผลการประเมินความสามารถด้านการพูดที่นักศึกษาประเมินตนเองจากกิจกรรมบทบาทสมมุติครั้งที่ 1-5 เพิ่มขึ้นโดยลำดับโดยมีค่าความต่างอยู่ที่ 1.25 3) คะแนนการแสดงบทบาทสมมุติของนักศึกษาในชั้นเรียนแต่ละครั้งเพิ่มขึ้น มีค่าเฉลี่ยของความต่างเท่ากับ 3.78