กฎหมายและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาของคนพิการในสังคมไทย

Abstract

     คนพิการในสังคมไทย นอกจากจะได้มีสิทธิขั้นมูลฐานต่าง ๆ เช่นเดียวกับบุคคลอื่นแล้วนั้น คนพิการ
ยังได้รับการรับรองและคุ้มครองในสิทธิทางการศึกษา ทั้งนี้ ตามที่กำหนดไว้ในอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิของคนพิการ ค.ศ. 2006 รวมทั้งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวกับการศึกษาของคนพิการ

     ในกรณีดังกล่าว แม้คนพิการจะได้รับการรับรองและคุ้มครองสิทธิทางการศึกษา ทั้งจากกฎหมายระหว่างประเทศ และกฎหมายภายใน แต่ก็ได้ปรากฏความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาระหว่างคนพิการและบุคคลอื่น กล่าวคือ การที่รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันไม่ได้มีบทบัญญัติโดยตรงในการรับรองถึงสิทธิทางการศึกษาของคนพิการ การที่คนพิการไม่สามารถเข้าถึงบริการการศึกษาตามความต้องการพิเศษของตนได้ รวมทั้งการพบข้อจำกัดในการเข้าถึงสิ่งอำนวยความสะดวก สื่อ บริการ และความช่วยเหลือทางการศึกษาของรัฐได้อย่างเพียงพอ

     ปัญหาความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาของคนพิการ ถือเป็นเรื่องสำคัญในระดับชาติ และระหว่างประเทศ ควรที่ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องจักร่วมมือดำเนินการทั้งในเชิงการป้องกันและแก้ไขปัญหา ทั้งนี้ โดยการเข้าเป็นภาคีของประเทศไทยในกฎหมายระหว่างประเทศที่เกี่ยวกับการห้ามเลือกปฏิบัติในสิทธิทางการศึกษา การปรับปรุงแก้ไขกฎหมายต่าง ๆ อันได้แก่ รัฐธรรมนูญ กฎหมายทางการศึกษาที่เกี่ยวกับสิทธิทางการศึกษาของคนพิการ รวมทั้งการบังคับใช้กฎหมายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ในการรับรองและคุ้มครองสิทธิทางการศึกษาของคนพิการในลักษณะความเสมอภาคของบุคคลในสังคม