ส่วนนำ

Abstract

     วารสารฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในประเด็นด้านการศึกษาภาษาและนวัตกรรมที่ช่วยแก้ปัญหาการจัดการเรียนการสอน โดยมีผลงานที่ผ่านการคัดเลือกทั้งสิ้น จำนวน 6 บทความซึ่งเป็นบทความที่สามารถถ่ายทอดวิธีการ กระบวนการ หรือกิจกรรมการจัดการเรียนการสอนภาษา เพื่อพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนให้ดีขึ้น อีกทั้งบางบทความยังได้นำทฤษฎีทางภาษาศาสตร์มาวิเคราะห์เปรียบเทียบภาษาไทยกับภาษาต่างประเทศ เพื่อสะท้อนมุมมองของการสื่อความหมายที่แตกต่างกันในบริบทที่เหมือนกันนอกจากนั้นบางบทความยังได้เชื่อมโยงมุมมองทางด้านภาษาสู่ความเชื่อและประเพณี เพื่อสะท้อนวัฒนธรรมเชิงสร้างสรรค์ในบริบทของสังคมปัจจุบัน

     “การใช้วิธีการสอนแบบร่วมมือโดยใช้กรณีศึกษาในการพัฒนาการอ่านออกเสียงภาษาจีนในรายวิชาสัทศาสตร์จีน”โดย กิตติญา  ตุ้ยคำ อภิชาต  เลิศพินิจอมรกุล และธีวรา  จันทรสุรีย์ เป็นบทความวิจัยที่ศึกษาและพัฒนาวิธีการสอนแบบร่วมมือโดยใช้กรณีศึกษาในการพัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงภาษาจีนในรายวิชาสัทศาสตร์จีน เพื่อเป็นแนวทางแก่ผู้สอนในการแก้ไขปัญหาด้านการออกเสียงของผู้เรียนภาษาจีน

     “การสร้างชุดการสอนวิชากีตาร์เบื้องต้นโดยใช้สื่อการสอน Backing Tracks 12 Bar Blues กรณีศึกษา : โรงเรียนบ้านดนตรีลำปาง จังหวัดลำปาง”โดย ชัยชนะ  ยงไสว และ ชัยพฤกษ์  เมฆรา เป็นบทความวิจัยที่ศึกษาผลความพึงพอใจของผู้เรียนที่ใช้ชุดการสอนที่สร้างขึ้น โดยผู้เรียนมีความพึงพอใจต่อการใช้ชุดการสอนที่สร้างขึ้นในระดับที่มาก เนื่องจากชุดการสอนนี้สามารถส่งเสริมให้ผู้เรียนมีความกระตือรือร้นต่อการร่วมกิจกรรมการเรียนการสอน

     “การศึกษาเปรียบเทียบการใช้อุปลักษณ์สัตว์ที่แสดงมโนทัศน์เกี่ยวกับคนในสำนวนไทยและสำนวนอังกฤษ”โดย สุทธิพจน์ พีรณวงษ์ และ โสภนา ศรีจำปาเป็นบทความวิจัยที่นำทฤษฎีทางภาษาศาสตร์เชิงอุปลักษณ์มาศึกษาความแตกต่างทางมโนทัศน์เกี่ยวกับสัตว์ในการใช้สื่อความหมายของสำนวนทางภาษาไทยและภาษาอังกฤษ เพื่อเป็นแนวทางในการเลือกใช้คำให้เหมาะสมตรงตามมโนทัศน์ของผู้ใช้ภาษา

     “การพัฒนาศักยภาพในการสื่อสารของกลุ่มเยาวชนเพื่อรองรับการท่องเที่ยวของบ้านศาลาบัวบก ตำบลท่าผา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง”โดยเอื้อมพร ฟูเต็มวงค์ บุษราคัม อินทสุก และ สนธิญา สุวรรณราช เป็นบทความวิจัยที่วิเคราะห์ความต้องการของชุมชนในพัฒนาศักยภาพการสื่อสารของเยาวชน และพัฒนาในการสื่อสารของเยาวชนบ้านศาลาบัวบกให้มีศักยภาพที่สูงขึ้น

     “ประเพณีสร้างสรรค์ : การสรงน้ำพระบรมธาตุศรีจอมทอง”โดย นิตยา มูลปินใจ และ สิริญญา สุขสวัสดิ์เป็นบทความวิชาการที่มุ่งพิจารณาการสรงน้ำพระบรมธาตุศรีจองทอง ในเชิงของประเพณีสร้างสรรค์ที่เกิดจากการผสมผสานระหว่างรูปแบบของกิจกรรมประเพณีแบบดั้งเดิมกับรูปแบบที่ปรับเปลี่ยนให้สอดคล้องกับบริบททางสังคมในปัจจุบัน

     ส่วนบทความเรื่อง “การวิเคราะห์การสนทนา : วิธีสอนเพื่อพัฒนาการพูดภาษาอังกฤษ” โดย ประยงค์ กลั่นฤทธิ์เป็นบทความที่ศึกษาถึงการวิเคราะห์การสนทนาเพื่อนำมาใช้พัฒนาความสามารถในการพูดสนทนาภาษาอังกฤษในบริบทการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นและเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งในการพัฒนาความสามารถของผู้เรียนให้สามารถใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อในการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิผล

     สำหรับบทความสุดท้ายเป็นบทความปริทัศน์เรื่อง “บทวิจารณ์บริจิตต์ ชบาในไรแดด : หลายบทบาทจากหมู่เกาะแพซิฟิคใต้ ”โดยชาคริต แก้วทันคำ เป็นบทความที่วิจารณ์ลักษณะการใช้ภาษาเพื่อบรรยายถึงสภาพแวดล้อมและบริบทในมุมมองต่าง ๆ ของผู้เขียนแต่ละท่าน เพื่อสะท้อนให้ผู้อ่านได้เข้าใจในบริบทต่าง ๆ ได้อย่างชัดเจน โดยบทความวิจารณ์นี้สามารถชี้ให้ผู้อ่านได้เห็นความสำคัญของภาษาเพื่อการสื่อสาร และสามารถสะท้อนอารมณ์ ความรู้สึกที่แฝงไว้ภายใต้จิตสำนึกของผู้ใช้ภาษาได้อีกด้วย

     บทความข้างต้นนี้แม้จะไม่สามารถสะท้อนให้เห็นถึงแง่มุมการถ่ายทอดวิธีการหรือกระบวนการด้านการจัดการเรียนการสอนภาษาที่เป็นไปในทิศทางเดียวกันทั้งหมด แต่ก็สามารถสะท้อนนวัตกรรมทางการจัดการเรียนการสอน เพื่อแสดงให้เห็นความสำคัญของภาษาเพื่อการสื่อสาร ผู้เขียนเชื่อว่านอกกรอบของภาษาและนวัตรกรรมแล้วนั้น ภาษายังสามารถเชื่อมโยงกับความเชื่อและวัฒนธรรมได้อย่างลงตัว