ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษตามพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562

Abstract

     การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี เกี่ยวกับการชดใช้ค่าสินไหมทดแทน เพื่อการลงโทษตามพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 รวมทั้งการเปรียบเทียบโทษทางปกครองกับพระราชบัญญัติว่าด้วยการปรับเป็นพินัย พ.ศ. 2565
     ผลการศึกษา พบว่า พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 มีบทบัญญัติให้ศาลที่พิจารณาคดีกำหนดค่าสินไหมทดแทนและค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษได้ตามสมควรแต่ไม่เกิน 2 เท่าของค่าเสียหาย  ที่แท้จริง และสามารถกำหนดโทษทางปกครองเป็นค่าปรับได้ไม่เกินหนึ่งล้านบาทจนถึงห้าล้านบาทแล้วแต่กรณี  ซึ่งโทษที่กำหนดไว้ดังกล่าวเป็นอัตราที่ไม่สมเหตุสมผลเมื่อเปรียบเทียบกับความเสียหาย สภาพเศรษฐกิจ สังคม และอัตราเงินเฟ้อในปัจจุบัน ทำให้การลงโทษไม่เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการกำหนดค่าสินไหมทดแทน ขณะที่ในต่างประเทศโดยเฉพาะกลุ่มประเทศสหภาพยุโรปและประเทศสหรัฐอเมริกานั้นมีอัตราโทษสูงกว่าประเทศไทยมาก หากมีการแก้ไขอัตราโทษของค่าสินไหมทดแทนเพื่อการลงโทษและโทษปรับทางปกครอง จะทำให้เกิดการป้องปรามไม่ให้กระทำความผิด หรือเพื่อป้องกันการกระทำผิดซ้ำ โดยเฉพาะผู้กระทำความผิดที่มีศักยภาพทางด้านเศรษฐกิจอาจไม่รู้สึกยำเกรงต่อกฎหมายและโทษ ซึ่งการปรับปรุงโทษจะใช้แนวคิดและหลักการที่ปรากฎในพระราชบัญญัติว่าด้วยการปรับเป็นพินัย พ.ศ. 2565 เพื่อให้เป็นไปตามเจตนารมณ์ของกฎหมายอย่างแท้จริง